Im ciemniejszy kolor, tym szlak jest trudniejszy - jeśli tak myślicie, to jesteście w błędzie. Kolory pieszych szlaków wcale nie oznaczają trudności trasy.
W Polsce górskie trasy są znakowane zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego. Oznaczenie szlaku to trzy poziome, przylegające do siebie paski malowane najczęściej na drzewach i skałach. Dwa zewnętrzne są białe, a środkowy kolorowy (niebieski, czerwony, zielony, czarny i żółty). Wiele osób wędrując po górach myśli, że szlak zielony jest najłatwiejszy do przejścia, a czarny najtrudniejszy, najbardziej skomplikowany i pełen stromych podejść. Tymczasem okazuje się, że kolory nie służą do wyznaczania trudności trasy, a do oznaczania jej długości, przebiegu i ważności.
Szlaki piesze to najbardziej popularny w Polsce rodzaj szlaków. Jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone dla osób, które mogą górskie trasy pokonać na własnych nogach. Do oznaczania pieszych szlaków stosuje się pięć kolorów:
Czerwony
- to tak zwany szlak główny. Często jest to najważniejszy szlak na danym terenie, który przebiega przez najciekawsze turystycznie miejsca. Jest dość sporej długości.
Czarny
- to najczęściej szlak dojściowy. Ze względu na to, że kolor czarny jest dość słabo widoczny, jest on dość rzadko stosowany do oznaczania.
Wszystkie szlaki piesze zaczynają się i kończą znakiem początku/końca trasy. Jest to białe kółko w środku którego znajduje się mniejsze kółko w kolorze danego szlaku. Często w jednym miejscu, na przykład przy schroniskach, zaczyna się lub kończy kilka tras. Znaki początku/końca szlaku powinny być bardzo czytelne i umieszczone w widocznym miejscu.
Oznaczenia szlaków pieszych powinny być rozmieszczane w dość bliskiej odległości od siebie, nie więcej niż 200 metrów. Chodzi o to, aby nikt nieświadomie nie zboczył ze szlaku lub się nie zgubił. Wyjątkiem są długie proste ścieżki, np. przez łąkę, gdzie idąc nie mamy możliwości zboczyć. Jeśli jednak zgubicie szlak i przez dłuższy czas nie możecie znaleźć kolejnego znaku, warto spojrzeć za siebie, może zobaczycie znak wymalowany dla turystów idących z przeciwka. Jeśli i ta metoda zawiedzie najlepiej wrócić do ostatnio spotkanego i sprawdzić czy na pewno podążacie w wybranym przez siebie kierunku.
W przypadkach, kiedy przebieg trasy pieszej, narciarskiej, rowerowej lub konnej pokrywa się, pierwszeństwo na tej trasie posiadają kolejno:
(1) turyści piesi,
(2) turyści na nartach,
(3) rowerzyści,
(4) turyści na koniach.
Kiedy powstały pierwsze szlaki turystyczne
Pierwsze szlaki turystyczne w Polsce zostały wyznaczone w 1887 roku przez Towarzystwo Tatrzańskie. Później znakowaniem tras zajmowało się Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Polskie Towarzystwo Krajoznawcze. Od 1950 roku za oznakowanie szlaków odpowiada Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Opiekuje się ono wszystkimi szlakami w naszym kraju-pieszymi (górskimi i nizinnymi), narciarskimi, rowerowymi, konnymi i kajakowymi. W sumie mają one długość ponad 72 000 kilometrów.
Główne szlaki w polskich górach:
Beskidy - Główny Szlak Beskidzki imienia Kazimierza Sosnowskiego
To najdłuższy szlak w polskich górach, ma około 496 kilometrów. Biegnie od Ustronia w Beskidzie Śląskim do miejscowości Wołosate w Bieszczadach.
Bieszczady - szlak ze Smereka do Połoniny Wetlińskiej
Ma prawie 13 kilometrów długości. Zaczyna się we wsi Smerek i biegnie przez Przełęcz Orłowicza, Szare Berdo, Osadzki Wierch i Hasiakową Skałę do Chatki Puchatka. Można go przejść w około 5 godzin.
Sudety - Główny Szlak Sudecki im. Mieczysława Orłowicza
Ma 440 kilometrów i prowadzi od Świeradowa-Zdroju do Prudnika. Przebiega między innymi przez: Góry Izerskie i Karkonosze.
Tatry - główne szlaki w Tatrach:
- z Palenicy Białczańskiej przez Dolinę Roztoki do Doliny Pięciu Stawów-9 kilometrów, czas przejścia około 2 godzin
- z Palenicy Białczańskiej nad Morskie Oko-9,3 kilometra, czas przejścia około 2 godzin
- z Morskiego Oka na Rysy-5 kilometrów, czas przejścia niecałe 4 godziny
- z Kasprowego Wierchu na Świnicę-3,5 kilometra, czas przejścia 1 godzina i 40 minut
- Orla Perć-od przełęczy Zawrat do Koziego Wierchu-1,5 kilometra, czas przejścia 2 godziny i 15 minut
- przez Dolinę Strążyską na Giewont-6,7 kilometra, czas przejścia 3 godziny i 15 minut
- z Kopy Kondrackiej na Kasprowy Wierch-4,2 kilometra, czas przejścia około 2 godzin
Znaki informacyjne szlaków
A co zimą?
Zimowe warianty szlaków są najczęściej oznaczane tyczkami, zwłaszcza tam, gdzie nie ma drzew a namalowane znaki kryją się pod śniegiem.
Na szlaku możecie spotkać różne kombinacje powyższych znaków, są one jednak na tyle intuicyjne, ze nie trzeba robić do nich dodatkowych opisów.
![](images/schron_vetid.jpg)
Wybrane uwagi lub komentarze mogą zostać opublikowane pod artykułem.
0 Komentarzy