Schronisko.net
Turystyczne szlaki piesze ułatwiają wędrowcom dotarcie do najciekawszych miejsc w danym rejonie. Wykorzystując dostępne drogi i ścieżki, poprzez specjalne oznakowanie pomagają zaplanować trasę wycieczki. W Polsce, jedynie PTTK w porozumieniu z dyrekcją, ma prawo wykonania oznaczeń na terenie parków narodowych. Obszar rezerwatu i parku dopuszcza ruch turystów wyłącznie na wyznaczonych szlakach.
Dlaczego zamyka się szlaki?
Istnieje przynajmniej kilka, poważnych powodów, dla których nie zawsze możemy przejść wytyczoną ścieżką.
Przyroda ożywiona
W sytuacji kiedy w bezpośrednim sąsiedztwie lub okolicach znajdują się siedliska zwierząt będących pod ścisłą ochroną gatunkową. Parki narodowe powstały głównie z myślą o nich. Podstawowym zadaniem wydzielonych rezerwatów jest szczególna opieka nad cenną fauną i florą. Zwykle będą to z góry wyznaczone okresy ochronne.
Przykładem jest cietrzew zwyczajny – duży, ale bardzo wrażliwy ptak, wyjątkowo płochy, potrzebuje ciszy i spokoju, aby przetrwać. Zimowa aura, poszukiwanie pożywienia to dostateczny wysiłek. Dodatkowe niepokojenie zwierząt oznacza dla nich poważny wydatek energetyczny. Każdorazowe wejście człowieka na teren zamknięty może przerwać gody lub otworzyć drogę drapieżnikom.
Prace leśne
Wszelkie działania, które pomagają udrożnić szlak. Inaczej mówiąc, leśne porządki z ingerencją człowieka. Zazwyczaj dotyczą usunięcia skutków zjawisk atmosferycznych przyrody nieożywionej, np. huraganowych wiatrów o prędkościach sięgających 200 km/h. Należy zebrać i zwieźć powalone w trakcie wichury, obfitych opadów śniegu lub gwałtownych burz, drzewa.
W górach, dochodzi także do różnego typu obrywów skalnych i zejścia lawiny kamiennej. Zasypany szlak, w miarę możliwości jest oczyszczany z odłamów skał i mniejszych głazów lub istnieje konieczność wytyczenia stałego obejścia. W skrajnych sytuacjach, bezpowrotnie tracimy oznakowaną ścieżkę.
Zakłady usług leśnych przeprowadzają planową wycinkę i zrywkę w lasach. Przerwy w działaniu szlaku są wcześniej ustalone i ograniczone okresem lęgowym ptaków. Drzewa są również miejscem siedlisk wiewiórek, nietoperzy, czy owadów. Zgodnie z rozporządzeniem ministra środowiska, od 1 marca do połowy października obowiązuje okres ochronny i prace są wstrzymane.
Remont szlaku
Odświeżenie, mały lifting lub całkowita przebudowa doszczętnie zniszczonej trasy. Prace modernizacyjne trwają krótko lub sięgają kilku lat, aby zapewnić bezpieczeństwo turystom. Zawsze poprawiają jakość szlaków, które często szpecą sami wędrowcy, pozostawiając napisy na skałach i śmiecąc.
Oznakowanym szlakom turystycznym, poza tabliczkami informacyjnymi nierzadko towarzyszy odpowiednia infrastruktura. Mówimy wtedy o schodach, drabinkach, poręczach, klamrach, łańcuchach itp. łącznikach wspierających turystów. Te sztuczne ułatwienia również podlegają reperacji, odnowie lub wymianie na lepszy model.
Poważne prace przebudowy są realizowane przez specjalistyczne firmy, ale każdy z nas ma możliwość zaangażowania się w pomoc. W ramach akcji „Wolontariat dla Tatr”, ochotnik może: układać/usuwać drobne i luźne kamienie, udrażniać rowy odwadniające, oczyszczać je z błota, liści, gałęzi lub usuwać naklejki. Drobnych zadań jest bardzo dużo.
Specyfika górskich szlaków i ścisła strefa ochronna, wiążą się z brakiem opcji wykorzystania ciężkich maszyn. Większość prac musi być wykonana ręcznie. Ważną inwestycją jest np. budowa przyłączy sanitarnych i technicznych do schronisk. Doprowadzenie mediów to komfort dla turystów, ale bardzo skomplikowany proces w górskich warunkach.
Niebezpieczne warunki zimowe, zagrożenie lawinowe
Kilka elementarnych składników zimowej aury, ma wpływ na funkcjonowanie górskich ścieżek.
lód – marznący deszcz i śnieg na szlaku, powodują niebezpieczne oblodzenia. Śliska nawierzchnia, często ukryta pod warstwą świeżego puchu to prawdziwy rollercoaster, gdzie różnica wzniesień, strome spadki, tożsame podejścia oraz gwałtowne zakręty bywają biletem w jedną stronę. Zalecane raki i czekan zwiększają szansę na pokonanie tych przeszkód.
głęboki śnieg i zaspy – długie i obfite opady powodują nawisy, kilkumetrowe zwały śnieżne oraz zacierają szlak. Nieprzetarte i pozawiewane trasy poza granicą lasu czyhają na turystów. Oznaczenia na skałach i drewniane drogowskazy wytyczające trasę są często niewidoczne, kryjąc się pod śniegiem. Nie zawsze istnieje możliwość zamiennej informacji.
lawiny śnieżne – najbardziej gwałtowna postać przemieszczania się luźnych mas śniegu, równolegle do powierzchni i zgodnie ze spadkiem stoku. Najczęściej występuje w żlebach i momencie ingerencji człowieka. Istnieją również lawiny samoistne, np. w pierwszym słonecznym dniu, tuż po opadach śniegu. Wiatr, szybkie zmiany temperatur i różnica w warstwach rodzaju podłoża to tylko niektóre z powodów zejścia lawiny. Ostrzeżenia w pięciostopniowej skali są wydawane na podstawie komunikatów Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz bieżącej analizy służb ratunkowych.
Szlaki zastępcze
Obejścia są wytyczane z różnych, problematycznych powodów zamknięcia głównych szlaków. Służą mieszkańcom i turystom. Zimową opcją zastępczą na otwartym terenie są wysokie tyczki. Niektóre z nich prowadzą przez obszar gęsto zakrzewiony kosodrzewiną. Dopiero przykryte śniegiem, masywne gałęzie kosówki umożliwiają bezpieczne przejście turystom. Nie każdy zamknięty szlak posiada obejście.
Gdzie szukać informacji o zamkniętych szlakach?
Komplet wiadomości dotyczących funkcjonowania poszczególnych szlaków we wszystkich pasmach górskich, znajdziecie na stronie www.schronisko.net ,w zakładce: pogoda. Lista zamkniętych szlaków jest codziennie aktualizowana. Informacje o zamkniętych szlakach publikują również na swoich stronach parki narodowe.
W trakcie zimy, w mediach pojawiają się liczne informacje o interwencjach ratowników górskich. Większość zgłoszeń dotyczy turystów, którzy próbowali pokonać drogę zamkniętym szlakiem turystycznym, pomimo zakazu. Pogoda w górach jest bardzo kapryśna i lubi zaskakiwać. Jej gwałtowne zmiany powodują, że w sierpniu pada śnieg, a późną jesienią pali letnie słońce. Stąd, przed każdym zimowym wyjściem, sprawdzenie prognozy jest obowiązkowe. Zastępy specjalistycznych służb GOPR, TOPR, narażając swoje zdrowie i życie ratują z opresji coraz większe grupy zuchwałych wędrowców. Krótki dzień, niewidoczny przebieg szlaku, czy potencjalna lawina to poważne zagrożenia.
Pamiętaj – żaden poziom doświadczenia nie wygra w walce z naturą.
Zamknięcie górskich szlaków turystycznych zawsze wynika z poważnych powodów, wiążących się z potencjalnym i realnym zagrożeniem bezpieczeństwa dla turysty. Każdorazowe złamanie zakazu może skutkować nie tylko mandatem, ale przede wszystkim narażeniem zdrowia i życia wędrowca. Leśnicy również muszą mieć czas na wszelkie działania naprawcze i modernizacyjne, abyś mógł w pełni korzystać z dobrodziejstw przyrody. Nie bądź obojętny na będące pod ścisłą ochroną gatunki roślin i zwierząt.
Wybrane uwagi lub komentarze mogą zostać opublikowane pod artykułem.
0 Komentarzy