Wybierając się w góry, trzeba liczyć się z tym, że na szlaku można spotkać leśne zwierzęta. Na przykład dziki. Brzmi trochę groźnie, ale takie spotkanie nie musi być wcale niebezpieczne. Wystarczy podstawowa wiedza o zwyczajach dzików i o tym jak powinniśmy się zachować.
Dzikość dzika
Wkraczając na tereny na których żyją dziki, musimy pamiętać, że to my jesteśmy gośćmi w ich domu. Doceńmy ich gościnność i fakt, że schodzą nam z drogi. Zwykle są bardziej wystraszone niż ludzie, dlatego unikają kontaktu z nami i często ratują się ucieczką. Dziki przeważnie żyją w watahach i prowadzą nocny tryb życia. Wychodzą wtedy ze swoich kryjówek i rozpoczynają żerowanie.
W lesie dziki pełnią bardzo istotną rolę. Ryjąc w leśnym runie niszczą oraz zjadają larwy i poczwarki wielu owadów niebezpiecznych dla drzew. Żywią się też drobnymi gryzoniami i oczyszczają las z padliny. Ich jedynymi naturalnymi wrogami są wilk i ryś. Jednak łupem tych drapieżników padają najczęściej tylko słabe i chore osobniki.
Kiedy dzik może być niebezpieczny
O spotkanie z dzikiem wcale nie jest łatwo. Zwierzęta te mają co prawda słaby wzrok, ale za to ich słuch i węch jest doskonały - potrafią wyczuć człowieka nawet z odległości 500 metrów. Dlatego gdy zbliża się do nich, z reguły uciekają. Atak następuje tylko w wyjątkowych sytuacjach – w obronie młodych, w sytuacji zagrożenia, kiedy są ranne lub wystraszone.
Oko w oko z dzikiem
Gdy podczas wędrówki spotkamy na szlaku dzika, należy przede wszystkim zachować spokój. Jeśli zwierzęta znajdują się w bezpiecznej odległości i nie zwracają na nas uwagi, spróbujmy się oddalić, nie wykonując przy tym gwałtownych ruchów i nie robiąc hałasu. Ucieczka może sprowokować zwierzęta do ataku. Pomimo krępej budowy dzik jest bardzo szybki, potrafi biec z prędkością nawet do 10 metrów na sekundę.
Jeśli zostaliśmy zauważeni, ale dziki zachowują się spokojnie, przyjmijmy postawę drzewa. Stojąc w bezruchu nie będziemy stwarzać poczucia zagrożenia dla zwierząt i jest duża szansa, że potraktują nas jako naturalny element lasu.
Natomiast gdy nasza obecność nie będzie już mile widziana i dziki rozpoczną atak, będziemy musieli ratować się ucieczką. Dla zyskania czasu, zmieniajmy często kierunki, stanowi to duże wyzwanie dla mało zwrotnego dzika. Dzięki temu zwiększy się nasza przewaga, jest też szansa, że zwierzę całkowicie zrezygnuje z pościgu. Jeśli tak się nie stanie, warto poszukać miejsca, na które będziemy mogli się wspiąć. Drzewo, samochód lub inne podwyższenie powyżej metra da nam szansę uniknięcia bezpośredniego kontaktu z szablami i masą dzika.
W okolicach kwietnia pojawiają się w lasach młode dziki. Lochy w ich obronie mogą stać się agresywne. Pod żadnym pretekstem nie wolno dotykać, zaczepiać, łapać ani karmić młodych. Nawet jeśli nie widzimy ich matki możemy mieć pewność, że jest w pobliżu. Musimy zachować szczególną ostrożność.
Jak uniknąć spotkania z dzikiem
Poruszając się po terenach leśnych, musimy przestrzegać podstawowych zasad. Nie wolno skradać się i zaskakiwać napotkanych zwierząt - w sytuacji zagrożenia mogą zareagować atakiem. Dużą ostrożność musimy zachowywać w miejscach gdzie widoczna jest obecność dzików – zryty teren. Jeśli jesteśmy w towarzystwie psa, koniecznie musi on być na smyczy. Zaniepokojony dzik może zrobić krzywdę i jemu i nam. Pamiętajmy żeby nie karmić dzikich zwierząt, nie pozostawiać resztek pokarmu i śmieci na szlakach. Może to przyciągać kolejnych mieszkańców lasu i stanowić zagrożenie zarówno dla nas, jak i dla nich. Przestrzeganie tych zasad, uważne obserwowanie i nasłuchiwanie przyrody dadzą nam możliwość bezpiecznego przemierzania szlaków i bezpośredniego obcowania z przyrodą.
Wybrane uwagi lub komentarze mogą zostać opublikowane pod artykułem.
0 Komentarzy