Schronisko.net
O spotkaniu z nim marzy wielu przyrodników. Wąż Eskulapa to rzadki gatunek, który w Polsce występuje jedynie w Bieszczadach. Dla ludzi nie stanowi zagrożenia, nie jest jadowity i raczej unika kontaktu z człowiekiem.
Wygląd
Ten gatunek jest jednym z dłuższych węży występujących naturalnie w Europie. Jego długość w południowych regionach Europy to ponad 2 metry. W Polsce najdłuższy złowiony przedstawiciel tego gatunku miał 161 cm długości. Co ciekawe, samce tego gatunku są z reguły większe niż samice. To rzadka cecha wśród węży.
Wąż Eskulapa charakteryzuje się smukłą budową, o wyraźnie odznaczonej podłużnej głowie. Tułów raczej jednolicie ubarwiony w kolorze brązowym, brązowożółtym lub oliwkowym. Brzuch białawy lub żółtawy. Na krawędzi łączeniu brzucha z bokami łuski mogą na krawędzi posiadać biały kolor. Po bokach tylnej części głowy widoczna wyraźnie jasna plama, która niekiedy okala całą głowę.
Występowanie
W Europie występuje w Hiszpanii, Włoszech, Austrii, Czechach, Słowacji, na Bałkanach oraz w południowych częściach Francji i Niemiec. W Polsce spotykany tylko na południowym krańcu – w Bieszczadach. Wąż Eskulapa lubi nasłonecznione miejsca takie jak kamieniste stoki gór, porośnięte krzewami brzegi lasów i zarośla śródpolne. Chętnie przebywa pośród kamienistych pozostałości po budynkach, gdzie łatwo zarówno o miejsce do wygrzewania jak i kryjówkę. W górach można go spotkać do wysokości 1800 m n.p.m.
Tryb życia
Ten gatunek węży jest aktywny w dzień i wieczorami, w okresie od kwietnia do końca września. Większość czasu spędza wygrzewając się na słońcu. Swój teren powoli przemierza w poszukiwaniu zdobyczy. Na spotkanie człowieka nie reaguje od razu ucieczką – można się do niego zbliżyć. Niepokojony powoli się oddala. Na przełomie września i października szuka kryjówki do przezimowania: zagłębienia w ziemi, pod zwalonym pniem lub nory wykopanej przez inne zwierzę.
Pożywienie
Wąż Eskulapa zjada małe ssaki, ptaki i ich pisklęta oraz jaja, a także jaszczurki. Do ofiary zbliża się powoli, aby w końcowej fazie ataku skoczyć do przodu i złapać szczękami ofiarę. Następnie szybko owija się wokół zdobyczy i dusi ją. Po dłuższej chwili, rozluźnia chwyt i szuka głowy ofiary, aby od tej strony rozpocząć jej połykanie.
Rozród
Okres godowy przypada na koniec maja i początek czerwca. Samce wędrują wówczas w poszukiwaniu samicy. Podczas spotkania dwóch samców dochodzi do zapasów. Owinięci wokół siebie przeciwnicy próbują przydusić do ziemi jeden drugiego. Słabszy samiec uznaje swoją porażkę i oddala się pokonany. Samiec napotykając samicę próbuje chwycić ją i przytrzymać szczękami za szyję. Z kolei ona próbuje się uwolnić z uścisku. Do aktu kopulacji dochodzi najczęściej po kilku godzinach od spotkania. Samica składa od kilku do nawet dwudziestu jaj, z których po kilkudziesięciu dniach (jesienią) wylęgają się młode mierzące ok. 20-30 cm.
Zagrożenia
Dorosłe osobniki mogą paść ofiarą dzika, kuny lub ptaków drapieżnych. Młode zaś mogą zostać zabite przez mniejsze ptaki oraz jeże. Tradycyjnie największym zagrożeniem jest człowiek, który ogranicza siedliska występowania tych węży.
Wąż Eskulapa w kulturze
Wąż ten jest atrybutem greckiego boga sztuki lekarskiej w Rzymie nazywanego Eskulapem. Owinięty wokół laski wąż jest symbolem medycyny.
Wybrane uwagi lub komentarze mogą zostać opublikowane pod artykułem.
0 Komentarzy