Międzylesie

Międzylesie

Międzylesie to miasto położone w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, nad Nysą Kłodzką. Jest siedzibą gminy miejsko – wiejskiej Międzylesie.

Historia

Poczatki Międzylesia nie są dokładnie znane. Prawdopodobnie między 1249 a 1290 rokiem osada otrzymała prawa miejskie. W 1264 roku miejscowość stała się siedzibą dóbr międzyleskich. 30 kwietnia 1294 roku król Czech Wacław II wydał dokument, w którym przekazał dobra międzyleskie wraz z miastem Międzylesie klasztorowi cystersów z Kamienia Ząbkowickiego, poprzedzając to lokacją na prawie niemieckim z tego samego roku.

W latatch późniejszych, za panowania Jana Luksemburskiego, Międzylesie przeszło na własność rodu Glubosów (Glaubitzów), pochodzących z Miśni. Pod koniec XIV wieku rozwinęło się rzemiosło i handel miejski. W 1428 roku miasto zostało doszczętnie spalone w wyniku wojen husyckich, jednocześnie kończąc okres panowania rodu Glubosów. Według lokalnej tradycji, jedynym elementem zabudowy, który zachował się w pożarze, była wieża zamkowa, nazwana później Czarną Wieżą. Po tych wydarzeniach nastąpiło wyludnienie terenów.

W latach 1519–1523 dzierżawcą dóbr międzyleskich został Hans von Tschirnhaus, a od 1551 roku jego potomkowie stali się długoletnimi właścicielami miejscowości. Nowi panujący przeprowadzili akcje osadnicze, potwierdzili herb, przebudowali stary zamek,a w 1581 roku uzyskali odnowienie praw miejskich dla Międzylesia. Przez kolejne lata rozwijał się handel, wybudowano kościoły, ratusz i szkołę. Rozkwit został zahamowany przez wojnę trzydziestoletnią , a w 1643 roku miasto zostało spalone przez Szwedów. Kolejnym właścicielem terenów został hrabia Michael Wenzel von Althann. Jego spadkobiercy odbudowali miasto, dodatkowo tworząc pierwszy wodociąg i szpital dla ubogich. Renesans gospodarczy rozpoczął się po wojnach śląskich, po przyłączeniu ziem do Prus w 1742 roku. Głównie rozwijał się przemysł tkacki, m.in. za sprawą kupieckiej rodziny Ludwigów.

Kryzys gospodarczy przyniosły wojny napoleońskie. Ludność zaczęła pracować w nowych dziedzinach gospodarki: w przemyśle murarskim i kamieniarskim. W pierwszej połowie XIX wieku (1827 – 1833) powstała szosa łącząca Wrocław z Wiedniem, a w 1875 roku rozbudowano linię kolejową z Kłodzka, tworząc w Międzylesiu dworzec graniczny. Otwarto nowe zakłady, takie jak fabryka przemysłu drzewnego, włókiennicze fabryki tekstylne, fabryka firanek.

Wszystkie większe wytwórnie zostały zamkniete w wyniku I wojny światowej i późniejszego kryzysu gospodarczego. Działania II wojny światowej ominęły miasto, a wszelkie pozostałe zakłady pracowały na potrzeby działań zbrojnych.

Po II wojnie światowej Międzylesie zostało włączone w granice Polski, a dotychczasową ludność przesiedlono do Niemiec. Nowi mieszkańcy zaczęli napływać z Kresów Wschodnich. Miasto podupadło przez konflikt polsko – czechosłowacki o ziemię kłodzką. Zamknięto przejście graniczne, a ludność zaczęła trudnić się rolnictwem. W 1959 roku, kiedy ponownie otwarto granicę, powoli rozpoczęło się remontowanie zabytków i ogarniczony rozwój turystyki.

Z racji położenia pomiędzy Masywem Śnieżnika a Górami Bystrzyckimi Międzylesie stało się ośrodkiem turystyczno – krajoznawczym.

Zabytki

- Kościół pw. Bożego Ciała
- Kościół cmentarny pw. św. Barbary
- Zespół zamkowo – pałacowy
- Domy tkaczy, tzw. Domy siedmiu braci
- Wodociagowa wieża ciśnień
- Kolumna Maryjna
- Dawna szkoła ewnagelicka
- Sukiennice